Kim demiş, ben dertlenmem?
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca.
Öyle vara yoğa seslenmem.
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca.
Doğrudur, yalnızlık Allaha mahsustur.
Bu yüceler yücesine ait bir husustur…
Gel de sen, depreşen derdimi sustur.
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca…
Batmış güneş, belki ay da karanlıkta…
Derman ararım, iğne arar gibi samanlıkta.
Yine de yalnızım bunca kalabalıkta…
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca!
Yakın dostlar, uzak dostlar, duyun…
Sanmayın ki hayat bir oyun…
Kurtulur mu dersin, kurdun önündeki koyun…
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca…
Kediler, köpekler, garipler…
Hep uzatılacak bir el bekler…
Hele de anasını yitirmiş bebekler.
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca…
Esiyor rüzgâr dört koldan.
Yapraklar düşüyor bir bir daldan.
Sen de gideceksin herkesin gittiği yoldan…
Bir hüzün çöker kalbime akşam olunca…
Yüreğinize sağlık hocam bence çok başarılı